RTG KLATKI PIERSIOWEJ
Jest najprostszym i najtańszym badaniem obrazowym. Polega na prześwietleniu promieniami Roentgena klatki piersiowej (tak jak przy badaniu płuc).
PRZYGOTOWANIE: Trzeba zdjąć biżuterię.
JAK TO SIĘ ROBI: Należy rozebrać się do pasa, stanąć przodem do ekranu aparatu i przycisnąć do niego klatkę piersiową. Broda powinna być uniesiona do góry i oparta o specjalne miejsce w ramie aparatu. Operator powie, kiedy należy zatrzymać w płucach powietrze i nie oddychać.
CO Z TEGO WYNIKA: Badanie pokazuje, czy komory i przedsionki są prawidłowej wielkości, może uwidocznić niewydolność serca, wady wrodzone lub nabyte. Pozwala ocenić zarys, wielkość oraz ewentualne zwapnienia aorty lub zastawek serca. Można też sprawdzić, czy w worku osierdziowym lub w dolnych partiach płuc nie gromadzi się płyn, co może świadczyć O niewydolności mięśnia sercowego.
ECHOKARDIOGRAFIA, ECHO LUB USG SERCA
Jest wykonywane u osób podejrzewanych o wadę serca, chorobę wieńcową, po zawale, aby określić rozległość zmian, lub gdy EKG pokaże jakieś nieprawidłowości.
PRZYGOTOWANIA: Nie wymaga przygotowań.
JAK TO SIĘ ROBI: Pacjent kładzie się na lewym boku lub na wznak z lekko uniesionym tułowiem. Do klatki piersiowej posmarowanej specjalnym żelem lekarz przykłada w okolicy serca głowicę ultrasonografu, która wysyła fale ultradźwiękowe. Odbijają się one od tkanek wewnątrz ciała, a na ekranie monitora uzyskuje się obraz poszczególnych struktur serca. Lekarz widzi zmiany w budowie i nieprawidłowości w pracy serca. Czasem echokardiografię wykonuje się przez przełyk (w znieczuleniu miejscowym), wtedy trzeba być na czczo. Lekarz wprowadza głowicę jak gastroskop i pod kontrolą monitora umieszcza na wysokości serca.
CO Z TEGO WYNIKA: Badanie pozwala ocenić struktury anatomiczne serca (osierdzia, przedsionków, komór), kurczliwość mięśnia sercowego, budowę i pracę zastawek, a także przepływ krwi w obrębie przedsionków i komór serca, dużych naczyń krwionośnych (aorta, żyły główne, tętnica i żyły płucne). Ułatwia wykrycie przebytego zawału, obecność skrzepliny, tętniaka, nowotworu serca, płynu w osierdziu.
REZONANS MAGNETYCZNY (MRI)
Pozwala precyzyjnie ocenić budowę serca, przepływ krwi przez jego struktury oraz kurczliwość mięśnia sercowego bez wykorzystania promieni RTG. PRZYGOTOWANIE: Najpierw trzeba wypełnić ankietę dotyczącą stanu
zdrowia. Badania nie wykonuje się u osób, które mają wszczepione rozruszniki serca, sztuczne zastawki serca, stenty (6 tygodni od zabiegu). Względnym przeciwwskazaniem są implanty ortopedyczne (sztuczne stawy, druty, śruby, stabilizatory). Ostrożność należy zachować w przypadku osób, które mają opiłki metalu np. w obrębie oczodołów. Pole magnetyczne może spowodować przemieszczenie ciała obcego i uszkodzenie gałki ocznej, dlatego zaleca się wcześniejszą konsultację okulistyczną i wykonanie zdjęć RTG. Przed MRI trzeba zdjąć wszystkie przedmioty metalowe (zegarek, biżuterię, pasek). JAK TO SIĘ ROBI: Pacjent kładzie się na specjalnym łóżku, które na kilkadziesiąt minut wsuwa się do komory w kształcie tuby. Należy ułożyć się wygodnie, bo w czasie całego badania trzeba leżeć nieruchomo, żeby obraz nie był zniekształcony. Jeśli z powodu choroby pacjent nie jest w stanie spokojnie leżeć, podaje się leki uspokajające albo nawet stosuje znieczulenie ogólne. Dla komfortu wewnątrz tunelu zainstalowane jest dodatkowe oświetlenie oraz wentylacja. Pacjent cały czas ma kontakt z personelem (przez mikrofon i kamerę telewizyjną). Każda sekwencja MRI trwa 3-10 minut. W tym czasie osoba badana słyszy pukające dźwięki o różnym natężeniu (zakłada się słuchawki tłumiące hałas). Gdy trzeba wykonać kilka obrazów, stół automatycznie przesuwa się, ale pacjent cały czas leży w bezruchu. Podczas badania chory jest poddawany działaniu pola magnetycznego. Atomy wodoru obecne w organizmie są szczególnie podatne na działanie pola magnetycznego. Pod jego wpływem inaczej układają się w tkankach zdrowych, a inaczej w chorych. Informacje o rozkładzie atomów rejestruje specjalny program komputerowy i przetwarza je w obraz serca widoczny na monitorze. W niektórych przypadkach trzeba podać kontrast. CO Z TEGO WYNIKA: Ocena wrodzonych wad serca u dorosłych, chorób dużych naczyń, żywotności mięśnia sercowego i rozległości blizn po zawale. Badanie zdiagnozuje kardiomiopatię, masę i czynność komór, guzy serca.
TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA (TK)
W kardiologii używa się tomografów spiralnych (dają lepszą jakość obrazu), wielorzędowych (wymagają mniej czasu na badanie). PRZYGOTOWANIE: Badanie robi się na czczo, u ciężarnych tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla ratowania życia.
JAK TO SIĘ ROBI: Pacjent leży na ruchomym stole wsuwanym do wnętrza aparatu. Wokół ciała porusza się lampa RTG. Promieniowanie, przechodząc przez tkanki ciała, słabnie, dzięki temu można zróżnicować poszczególne struktury. W czasie badania trzeba wstrzymać oddech na 10-35 sekund albo równomiernie oddychać. Konieczne bywa podanie leków wyrównujących pracę serca - im szybciej bije, tym więcej zakłóceń obrazu. Dokładna ocena serca i naczyń wymaga zastosowania dożylnego kontrastu naczyniowego. CO Z TEGO WYNIKA: Badanie służy do diagnostyki i monitorowania choroby wieńcowej, niektórych wad wrodzonych serca i naczyń, nowotworów serca, chorób osierdzia. Jest to podstawowe badanie przy zatorowości płucnej, tętniakach aorty. Pozwala ustalić wskazania do operacji, wybrać technikę zabiegu i dokładnie go zaplanować.
SERCE, CO SŁYCHAĆ?
Chorobom serca często nie towarzyszą żadne dolegliwości. Aby dowiedzieć się, co słychać w naszym sercu, trzeba iść do lekarza i poprosić o zmierzenie ciśnienia oraz skierowanie na EKG i badania krwi. To właśnie z próbki krwi pobranej z żyły można oznaczyć ważny dla serca poziom cholesterolu i glukozy.
NA ŚWIEŻYM POWIETRZU
Tylko jedna godzina spędzona w lesie lub w parku uwalnia organizm od zabójczego tlenku węgla. Związek ten szybko wiąże się z hemoglobiną krwi, blokując do niej dostęp tlenu. Tym samym serce jest niedocenione i staje się coraz słabsze. Aby dobrze nam służyło, trzeba codziennie jak najwięcej przebywać na świeżym powietrzu.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|